تاریخ را که ورق می‌زنی در ماجرای رفتارهای گوناگون با حرم امام حسین(ع) به نام افراد خبیثی برخورد می‌کنی که با تمام قساوت و کینه سعی کرده‌اند تا نشانی از حسین(ع) و قیامش باقی نماند. در میان این افراد، نام متوکل عباسی، در خباثت و پستی بیشتر از همه دل را آزار می‌دهد. خلیفه‌ای که به‌دلیل عقده‌های فراوان از اهل بیت عصمت و طهارت(ع) دست‌کم سه بار دستور داد تا بنای قبر امام را خراب، زمین آن را شخم بزنند و آب به زمین ببندند تا نشانی از قبر باقی نماند. البته هارون الرشید عباسی هم همین کار را در تبعیت از مروان اموی انجام داده بود.
فرزندان ناپاک این تکفیریها به فرمان شورشی عمله‌ی انگلیس ـ‌محمد بن عبدالوهاب ـ سال 1216ق با فرماندهی عبدالعزیز سعودی به کربلا تاختند و بارگاه امام حسین(ع) را تخریب و همه جا را آتش زدند. آنها در سال 1425ق هم با نام القاعده و بمب‌های اهدایی استکبار جهانی به صف عزاداران حسینی وارد شدند و صدها نفر را به خاک و خون کشیدند. چند روز پیش هم شاهد بودیم که تکفیری دیگری در میان اتوبوس‌های ایرانی‌ها رفته و با انفجار دو دستگاه اتوبوس بیش از شصت نفر را شهید و زخمی کردند.
همه‌ی این سبعیت‌ها و دشمنی‌ها برای خاموش کردن نور خداست که در قامت مقدس حسین(ع) جلوه و میلیون‌ها دل عاشق را جذب خود کرده است. آنها می‌خواهند نور خدا نباشد. می‌خواهند اربابشان شیطان بر عالم و آدم حاکم باشد. اما به‌کوری چشم آنها چند سال است که در مقابل دیدگان جهانیان، میلیون‌ها نفر عاشق دلباخته از سراسر جهان به شوق زیارت این بارگاه منورِ دشمن‌کش و تکفیری رسوا کن، حرکت می‌کنند و بزرگترین و زیباترین تجمع معنوی و با شکوه جهان را به نمایش می‌گذارند.
حضور هیئتی از کلیسا در میان عاشقان حسین(ع) برای تماشای دلدادگی و شور حسینی از سوی جناب پاپ، خواب تکفیریها را آشفته کرده و برای توقف این حرکت به هر دری می‌زنند.
یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُون (صف/8) آنها با دهان‌هایشان به‌دنبال خاموش کردن نور خدا هستند، لیکن خدا نورش را کامل خواهد کرد اگرچه کافران را خوش نیاید.
