علت صلح امام حسن
ابوسعید عقیصا می‌گوید: به حضرت امام حسن "علیه السلام" گفتم:
- چرا با معاویه صلح کردی و حال آنکه حق با تو، و معاویه گمراه و ستمگر است؟
فرمود: آیا من پس از پدرم، حجت خدا و امام نیستم؟
گفتم: آری.
فرمود: مگر رسول خدا در حق من و برادرم نفرمود: "الحسن و الحسین امامان؛ قاما او قَعَدا" [حسن و حسین امامند؛ چه قیام کنند و چه نکنند]؟
گفتم: آری.
فرمود: پس من امام هستم؛ چه قیام کنم و چه نکنم.
آنگاه برای او، علت آنکه قیام نفرمود را توضیح داد که:
به همان سبب با معاویه صلح کردم که پیامبر خدا با بنی‌ضمره و بنی‌اشجع و با اهل مکه در حدیبیه صلح کرد؛ با این تفاوت که آنان کافر بودند و معاویه و یاران او در حکم کافرند.
ای ابو سعید! اگر من از جانب خداوند امامم، دیگر معنا ندارد که رأی مرا سبک بشماری؛ گر چه مصلحت آن بر تو پوشیده باشد.
مثل من و تو، چون خضر و موسی است.
خضر کارهایی می کرد که موسی مصلحت آن را نمی‌دانست و در خشم می‌شد اما چون خضر او را آگاه می‌ساخت، آرام می‌گرفت، من هم خشم شما را بر انگیخته‌ام به این جهت که به مصالح کار من آشنا نیستید، اما همین‌قدر بدان که اگر با معاویه صلح نمی‌کردم، شیعه‌ای روی زمین باز نمی‌ماند.
#ابوجعفر_محمد_بن_بابویه_قمی
#شیخ_صدوق
#علل_الشرائع
جلد 1، صفحه 211.
#امام_حسن_مجتبی "علیه السلام"
